Większość z nas przywykła do tego, że jednym z nieodzownych psich atrybutów jest sierść. Chociaż w Polsce są mniej popularne, jest także szereg ras, które są łyse.
Psy bez sierści przyciągają spojrzenia, wizualnie wyróżniają się na tle innych. Są przy tym towarzyskie i chętne do zabawy. Decydując się na takiego psiaka, musimy wiedzieć, że jego uroda wymaga szczególnej pielęgnacji. Co trzeba o nich wiedzieć i jakie rasy są najczęściej spotykane?
Wydawałoby się, że skoro pies jest pozbawiony sierści, to jest odpowiedni dla alergika. Niekoniecznie tak jest. Pamiętajmy, że poza sierścią może uczulać na przykład ślina, więc trzeba zachować ostrożność i skonsultować się ze specjalistą. Z pewnością ich zaletą jest to, że w domu będziemy mieć mniej sprzątania. Chyba każdy psi właściciel wie, że sierść jest w domu wszechobecna.
Oprócz tego nie możemy pomijać faktu, że łyse psy wyhodowano w innej strefie klimatycznej i nie są przystosowane do naszych warunków pogodowych. Zimą powinniśmy zadbać o ciepłe ubranko. Natomiast latem uważajmy na oparzenia słoneczne.
Wbrew pozorom ras psów bez sierści jest trochę, a poniżej najważniejsze z nich.
Amerykański Nagi Terrier
Rasa ta powstała samoistnie w drugiej połowie ubiegłego wieku. Szczenięta tuż po urodzeniu mają trochę sierści, którą z czasem gubią. Mają różową skórę w rude, złote, szare albo czarne kropki. Rodzą się albo z naturalnej długości ogonem, albo jest on skrócony. Ten pies bez sierści nie ma skłonności do alergii, ale jest bardzo wrażliwy na słońce.
Chiński grzywacz
Inną często spotykaną rasą jest grzywacz chiński. Wbrew nazwie jego pochodzenie nie jest wcale oczywiste. Pojawiają się głosy, że wywodzi się z Ameryki Łacińskiej lub Afryki. Sierść ma jedynie na głowie i na ogonie. Psiak jest niewielki, a dorosły osobnik ma około 30 cm. Wobec obcych grzywacz jest ostrożny, ale wobec opiekuna bardzo lojalny.
Khala
Te psy są powszechne w Ameryce Łacińskiej. Mówi się o dwóch odmianach – Khala Medio (pies jest krępy i przypomina kuca) i Grande (wyglądem jest zbliżony do charta). Ich głowa jest nieco wydłużona, uszy cienkie, duże i zaokrąglone. Z reguły są ciemnoszare. Osiągają wagę 25 kg, przez co się największymi bezwłosymi psami na świecie.
Nagi pies meksykański
Dawniej psy te były w całej Ameryce Łacińskiej. Jedyna sierść znajduje się na szyi i głowie. Czasem występuje także na końcówce ogona lub łapach. Mają ciemną skórę, czarną, brązową, łupkową. Ma ona jaśniejszy odcień zimą, natomiast wiosną i latem pod wpływem słońca ciemnieje. Nagie psy meksykańskie mają braki w uzębieniu i podwyższoną temperaturę.
Nagi pies peruwiański
Podobnie jak poprzednia rasa, pies peruwiański ma pojedyncze kępki sierści na głowie. Może ona też występować na uszach, ogonie i łapach. Skóra może być jednolita lub nakrapiana. Wyróżnia się trzy wielkości. Małe psy ważą do 8 kg, średnie do 12 kg i duże nawet do 25 kg. Ich skóra jest bardzo podatna na działanie słońca.