Turyści z Węgier czy Australii to stali bywalcy w muzeum

Nasze muzeum to również stały punkt na mapie wycieczek zagranicznych turystów. Najwięcej przyjeżdża ich z Węgier, bo oni Bitwę pod Gorlicami traktuję tak, jak my Monte Cassino.

Nieraz mi to tłumaczyli, że Bitwa Gorlicka uratowała Budapeszt i Węgry przed Rosjanami. Z czego często nie zdajemy sobie sprawy.

– dodaje pani Kasia.

Gorlickie muzeum odwiedza też sporo... Australijczyków! Ba! Niedawno trafiło się nawet dwóch pisarzy, którzy piszą o bitwie pod Gorlicami.

Najtrudniejsze są jednak rozmowy z ludźmi, którzy dają mi do zrozumienia, że powinnam ich znać, bo... są „znani”.

– mówi z uśmiechem.

I dodaje:

Ci, których z kolei ja znam, na przykład ze szklanego ekranu, absolutnie nie chcą wyjątkowego traktowania i mówienia o tym, że byli w naszym muzeum. 

Są i tacy, którzy do muzeum przyjeżdżają w poszukiwaniu informacji, na przykład wiedzą, że dziadek zginął w Bitwie pod Gorlicami, ale nie wiedzą, na którym cmentarzu leży.

Nieustannie tłumaczę ludziom, że Bitwa pod Gorlicami to nie była ustawka 2 maja o godz. 10 na Rynku w Gorlicach, bo większość tak myśli! Na pytanie, gdzie była bitwa, odpowiadam, że na terenie całego powiatu, a walki trwały przez pół roku i zakończyły się bitwą właśnie.

– wyjaśnia.

Co ciekawe, pani Kasia Liana była też członkiem grupy rekonstrukcji historycznej i nadal działa w stowarzyszeniu historycznym. Wzięła udział w kilkudziesięciu rekonstrukcjach.

Jak się posiedzi w okopach, to ma się namiastkę tego, co przeżywali żołnierze. Oczywiście potem idziemy wykąpać się w ciepłej wodzie i wyspać w ciepłym łóżku, ale jednak można przez chwilę poczuć klimat tego co działo się w czasie bitew i potem nieco lepiej o tym opowiadać ludziom.

Ta niepozorna kobieta z donośnym, jak dzwon głosem, który słychać z najgłębszego zakątka muzeum o historii regionu opowiada tak barwnie, że porywa nawet największych ignorantów.

I choć mówi, że nie ma ludzi niezastąpionych, to my jednak sądzimy, że są ludzie, których trudno jest zastąpić. Tak jest bez wątpienia w przypadku pani Kasi.

Jeśli nie byliście nigdy w gorlickim muzeum, to żaden wstyd, ale naprawdę warto to nadrobić, bo wyjdziecie stamtąd nie tylko bogatsi w wiedzę, ale i z uśmiechem i poczuciem, że fajnie będzie tam wrócić. Gwarantujemy!

PS Panią Kasię przepraszamy, że podstępem wprosiliśmy się do muzeum na materiał o 110 rocznicy Bitwy pod Gorlicami (który powstanie!). Tak naprawdę zostaliśmy poproszeni przez gorlickich urzędników o wyciągnięcie z pani Kasi informacji o... niej samej. Te były potrzebne do przygotowania okolicznościowej laudacji, a że pani Kasia bardzo mało mówi o sobie i jest wyjątkowo skromnym człowiekiem, to konieczna była mała dziennikarska prowokacja.