"Tę książkę w jakimś sensie zawdzięczam pandemii. To właśnie w czasie lockdownu pojawiła się we mnie potrzeba uporządkowania wcześniejszej twórczości eseistycznej, nie tylko z ostatniego roku, ale i z lat wcześniejszych. Od jakiegoś czasu lubiłam przyglądać się sobie i swojemu pisaniu z pozycji +czwartoosobowego narratora+. Ten rodzaj autorefleksji powiązanej z psychologią, która wciąż pozostaje mi bliska i jest pierwszym językiem, jakim czytam świat, stanowi fundament większości tych tekstów. Przy okazji odkrywam dla siebie, jaką przyjemność daje mi forma wykładu. Zwracanie się i mówienie bezpośrednio do ludzi, którzy mnie słuchają, daje energię, której nie ma tekst skazany na samotne odczytanie" - pisze Tokarczuk we wstępie.
