Józef Bem to człowiek wielu talentów. Był wielkim patriotą, wybitnym dowódcą, co udowodnił niejednokrotnie. Priorytetowe znaczenie miała dla niego wolność, to o nią walczył z armią polską, węgierską, turecką.
Ważnym etapem życia Bema była praca w Szkole Zimowej Artylerii, kiedy to pracował nad racami kongrewskimi. Brał udział w powstaniu listopadowym i Wiośnie Ludów. Zmarł na malarię.
Józef Bem (1794-1850) to człowiek o szerokim wachlarzu umiejętności i talentów. Nigdy nie przyglądał się biernie problemom narodowym, z jakimi borykała się Polska. Był prawdziwym patriotą, wyróżniał się wielkim męstwem, był mocno osadzony w idei wolnościowej.
Już jak nastolatek doskonale wiedział, co chce robić w życiu. Od 1809 do 1812 roku pobierał nauki w Szkole Artylerii i Inżynierów w Warszawie. W latach 1812-1813 uczestniczył w działaniach wojennych, które Francja prowadziła na terenie Rosji. Później służył w Armii Królestwa Polskiego, a nawet wykładał w Szkole Zimowej Artylerii. Wbrew pozorom był to bardzo ważny okres w życiu Bema, miał on wpływ na dalsze losy polsko-węgierskiego bohatera. Właśnie wtedy zajmował się eksperymentami z zastosowaniem rac kongrewskich, czyli wczesnej formy broni rakietowej. Przyczynił się do powołania oddziału artylerii rakietowej w armii polskiej.
Zobacz również: https://www.lazienki-krolewskie.pl/pl/historia/postacie-historyczne/jozef-bem
Niestety w 1822 roku Józef Bem został wydalony z wojska. Do czynnej służby powrócił po wybuchu powstania listopadowego. W stopniu majora dowodził czwartą baterią artylerii lekkokonnej. W kwietniu 1831 roku brał udział w bitwie pod Iganiami, miesiąc później uczestniczył w bitwie pod Ostrołęką. Nagrodą za męstwo w trakcie walk był dla niego Złoty Krzyż orderu Virtuti Militari i nominacja generalska.
Po klęsce powstania listopadowego Józef Bem podjął decyzję o wyjeździe na zachód, do Francji. Czas spędzony na emigracji nie był dla polskiego generała bezowocny. Był jednym ze współzałożycieli Towarzystwa Literatów Polskich w Paryżu, brał udział w działaniach, których celem było formowanie legionów polskich w Belgii i Portugalii.
Europa usłyszała o Józefie Bemie podczas Wiosny Ludów. Brał udział w obronie Wiednia, był też dowódcą w armii węgierskiej, z którą odniósł ponad 30 zwycięstw nad Austriakami. Niestety armię węgierską pokonały siły austriacko-rosyjskie, to przyczyniło się do wyjazdu Bema do Turcji. Jako Murat Pasza walczył w armii tureckiej. Następnie trafił do Aleppo, brał udział w obronie miasta przed powstańcami arabskimi. Zmarł w 1850 roku, ale dopiero w 1929 roku jego ciało trafiło do Polski.
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz