Oświadczenie senatora Stanisława Koguta

Senator Stanisław Kogut wydał oświadczenie dotyczące sytuacji związanej z podejrzeniem jakoby dopuścił się trzech przestępstw o charakterze korupcyjnym. Nie chce, by ta sprawa odbiła się na dobrym imieniu Fundacji w Stróżach. 

Stanisław Kogut dość długo kazał czekać na swój szerszy komentarz do sprawy, która ujrzała światło dzienne 19 grudnia ubiegłego roku, kiedy to CBA aresztowało jego syna Grzegorza oraz przeszukało dom i fundację w Stróżach.

[ZT]5745[/ZT]

Poniżej prezentujemy w całości wydane przez senatora oświadczenie w przedmiotowej sprawie

OŚWIADCZENIE

 

Prezesa Zarządu Fundacji Pomocy Osobom Niepełnosprawnym w Stróżach

 

Senatora Rzeczypospolitej Polskiej

 

Stanisława Koguta

 

W związku z zaistniałą w ostatnim okresie sytuacją, dotyczącą postawienia mnie w stan podejrzenia w sprawie karnej, prowadzonej przez Prokuraturę Regionalną w Katowicach, pragnę wyrazić swój głos w tej kwestii, aby przeciąć wszystkie pojawiające się lub mogące się pojawić wątpliwości co do funkcjonowania Fundacji, które mogłyby się odbić na pełnionej przez nią roli w pomocy osobom niepełnosprawnym.

 

Jako Prezes Zarządu Fundacji Pomocy Osobom Niepełnosprawnym, na pierwszym miejscu zawsze stawiałem i stawiam dobro organizacji, której celem od zawsze było i jest niesienie pomocy osobom potrzebującym. Ideami, które przyświecały mi pond 20 lat temu, obejmując funkcję Prezesa Zarządu Fundacji, były doświadczenia z dzieciństwa – gdy ja sam oraz moja rodzina doświadczyliśmy pomocy od wieli ludzi, umożliwiającej nam przetrwanie. To właśnie ten okres ukształtował mnie jako człowieka, który w ramach wdzięczności postanowił pomagać innym, jak kiedyś pomagano mnie i mojej rodzinie, poświęcając swoje dorosłe życie realizacji tego celu. Fundacja, którą budowaliśmy również wspólnie z rodziną, założycielami i kilkuset oddanymi współpracownikami, którzy działali w niej na przestrzeni ostatnich 20 lat, poświęcając jej ogromny, wieloletni trud, kierowani chęcią bezwarunkowej pomocy drugiemu człowiekowi na wszelkie możliwe i dopuszczalne sposoby, kosztem poświęcenia własnych wygód i korzyści. Zadanie to przyświeca każdemu mojemu współpracownikowi od początku pracy na rzecz potrzebujących, także ja sam kierowałem się nim, od kiedy już prawie 20 lat temu założono Fundację. Powierzenie mojej osobie mandatu Senatora Rzeczypospolitej Polskiej w roku 2005, już w czasie pełnienia przeze mnie 7 lat funkcji Prezesa Zarządu Fundacji, niczego nie zmieniło w wartościach, jakie stanowią fundament mojej pracy społecznej, a jedynie stworzył nowe pole do jej prowadzenia na poziomie ponadlokalnym. Te, jak i wyżej wskazane wartości wpajałem od zawsze moim dzieciom, które od wczesnych lat życia służyły i nadal służą pomocą osobom potrzebującym, nigdy nie odmawiając wsparcia i chęci pomocy.

 

Pragnę podkreślić, że działalność Fundacji od zawsze prowadzona była całkowicie jawnie i podlegała kontroli ze strony społeczeństwa i organów Państwa, a – jak wynika z dostępnych dla każdego, chociażby na stronie internetowej Fundacji, sprawozdań finansowych – żadne fundusze nie zostały wydane niezgodnie z przeznaczeniem. Fundacja, od samego początku jej istnienia, działała dzięki jej darczyńcom, którzy w podobnym stopniu wspierali ją zarówno w czasie przed objęciem mandatu Senatora, jak i po tym okresie. Wszyscy członkowie Zarządu Fundacji od samego początku pełnili swoje funkcje społecznie, nie pobierając wynagrodzenia, nigdy ich zamiarem nie było wzbogacanie się na pomocy osobom dotkniętym niepełnosprawnością, wymagającym leczenia lub integracji. Żaden organ państwowego nadzoru nad Fundacją nie wykazywał żadnych nieprawidłowości w jej funkcjonowaniu, które mogłyby rodzić choćby cień podejrzenia co do legalności jej działania, w szczególności sprzeniewierzenia się któremukolwiek z celów statutowych. Sprawy finansowe Fundacji prowadzone były od zawsze w pełni zgodnie z obowiązującymi przepisami, rzetelnie i transparentnie. Co ważne, zgodnie z zapisami statutu Fundacji, jej majątek służyć ma osobom niepełnosprawnym i potrzebującym, a w sytuacji zaprzestania jej działalności, cały jej majątek przekazany na rzecz innej Fundacji o podobnym profilu.

 

Obecnie, gdy kwestia mojej działalności w Fundacji stała się przedmiotem bezzasadnego podejrzenia popełnienia przestępstwa, tę samą transparentność chciałbym zastosować w celu jak najszybszego wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy, aby oczyścić podane w wątpliwość dobre imię Fundacji oraz mojej osoby. Niezależnie od pojawiających się w stosunku do mojej osoby zarzutów, wartym przypomnienia jest jedna z naczelnych zasad obowiązujących w prawie karnym, mówiąca o domniemaniu niewinności i nie wydawaniu wyroków i ocen, do chwili prawomocnego zakończenia sprawy przez niezawisły Sąd. Pragnę również po raz kolejny podkreślić, że pomimo mojego wieku oraz wielu trapiących mnie chorób, będę pozostawał do pełnej dyspozycji organów Państwa, w celu jak najszybszego wyjaśnienia tej sprawy. W tym też celu, zrzekłem się immunitetu, dotrzymując złożonej publicznie obietnicy, umożliwiając przeprowadzenie wszelkich czynności i działań, które rozwieją wszelkie wątpliwości i stawiane mi zarzuty.

 

Nie jest moim zamiarem, aby w jakikolwiek sposób utrudniać przeprowadzenie przez organy ścigania postępowania w sprawie. Gdy tylko dotarła do mnie informacja, że istnieje podejrzenie co do poprawności kierowania przeze mnie Fundacją, zadeklarowałem, że jeżeli zaistnieje potrzeba mojego udziału w postępowaniu karnym choćby nawet w charakterze podejrzanego i zostanie złożony wniosek o wyrażenie zgody na pociągnięcie mnie do odpowiedzialności karnej oraz aresztowanie (czyli wniosek o uchylenie immunitetu) nie będę się temu sprzeciwiał, lecz sam wyrażę na to zgodę w trybie art. 105 ust. 4 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Gdy zaś wniosek taki został rzeczywiście skierowany do Marszałka Senatu, natychmiast złożyłem na jego ręce oświadczenie, w którym zrzekłem się ochrony przysługującej mi jako reprezentantowi Narodu Polskiego. Niezwłocznie po zatwierdzeniu przez Komisję Regulaminową Senatu, w dniu 20 grudnia 2017 r., formalnoprawnej poprawności tego oświadczenia, Marszałek Senatu w tym samym dniu przekazał całą dokumentację w tym zakresie do Prokuratora Prokuratury Regionalnej w Katowicach za pośrednictwem Prokuratora Generalnego, który w dniu następnym, tj. 21 grudnia 2017 r., przekazał je drogą faksową do Prokuratury w Katowicach. Dodatkowo w dniu 22.12.2017 roku pismo przewodnie wraz załącznikiem zostało do Katowic przesłane w oryginale.

 

Ponadto natychmiast po zakończeniu przedświątecznych prac parlamentarnych w Senacie, w dniu 22 grudnia 2017 r., wraz z moimi obrońcami stawiłem się w Prokuraturze Regionalnej w Katowicach celem poddania się wszelkim koniecznym czynnościom procesowym, w szczególności celem odebrania ode mnie wyjaśnień w sprawie. Moje stawiennictwo było poprzedzone pismem, w którym moi obrońcy wyrażali gotowość do przeprowadzenia czynności w każdym wyznaczonym terminie i podkreślali, że brak jest ku temu przeciwwskazań formalnych. Decyzją Prokuratora prowadzącego sprawę czynności nie zostały jednak przeprowadzone – i do dnia dzisiejszego nie został wyznaczony ich termin, mimo wystosowania przez moich obrońców kolejnych pism w tej sprawie w dniach 27 grudnia 2017 r. i 4 stycznia 2018 r.

 

Gdyby zależało to tylko ode mnie, moja sprawa zostałaby zatem dostatecznie wyjaśniona, a mój status lub konkretne zarzuty dotyczące mojej działalności jako Prezesa Zarządu Fundacji – określone jeszcze przed Świętami Bożego Narodzenia.

 

Niezależnie jednak od tego, jak potoczą się losy postępowania karnego z moim udziałem,i jaki będzie ono miało wpływ na moją karierę polityczną, nie dopuszczam takiej ewentualności, aby zostały powstrzymane lub chociażby spowolnione wysiłki wszystkich ludzi dobrej woli, którzy każdego dnia podejmują pełną trudu walkę o dobrostan podopiecznych Fundacji. Chcę zadeklarować, że żadna osoba, która korzysta ze zorganizowanych przez Fundację form oddziaływania leczniczego, terapeutycznego, edukacyjnego lub jakiegokolwiek innego, nie zostanie pozostawiona samej sobie, ani nie odczuje pogorszenia poziomu pomocy uzyskiwanej od Fundacji. Tak długo, jak tylko będę w stanie, osobiście i wspólnie z moimi współpracownikami będę dokładał – tak jak dotychczas – wszelkich starań celem czynienia na co dzień dobra dla drugiego człowieka, który takiego dobra potrzebuje, jakiekolwiek zawirowania będzie przechodzić Fundacja lub ja sam, kierując się słowami św. Jana Pawła II: „Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi”.